birkaç yıl ara verdikten sonra yeniden hayatıma dahil etmeye başladığım ilk göz ağrım.

hayatıma ilk girdiği yıllar hep uzaktan izleyicisi olmakla yetindim. yetinmek zorundaydım. "bir turda ben binebilir miyim" çocuğu olarak yaşadım ilk çocukluk günlerimi. yıllar yıllar sonra sadece bana ait olarak hayatıma girdiğinde sanırım hayatım boyunca hiç mutlu olmadığım kadar mutlu olmuştum. ta ki çalınıncaya kadar.... o üzüntü de en az mutluluğu kadar tarif edilemezmiş, çok geç tanıştım:(

inat ettim yeniden aldım, daha az pahallı bir bisiklet oldu tabii. ama tepe tepe kullandım. bana yetti de arttı bile. üstüne bu yaşta kaza bile yaptım. yılmadım, devam ettim...ama iki yıldır bir şekilde kenarda benim onu yeniden görmemi bekliyordu ve ben onu gördüm, utanarak sevdim onu... şimdi bakımlarını yaptırıp, paslarını çözdürdüm ve bir kaç seferde işe gidip geldim benim emektarla.

mutluyum anlayacağınız tekrar buluştuğumuz için.